با نهايتِ كالی،ولی ثمره ی هستیِ تو اَم!شايد تنها وزنه ی زندگيم،آويزان بودن به بند های توست،با تمامِ كاليم،با تمامِ رقاصه گی ها هنوز هم به شاخه های توست،كه اميدِ رسيدن دارم،هنوز ريسمانِ زندگيم در دستانِ توست!
برای رسيدن به تو پرواز كافی نيست،بايد درتو نيست شوم،آنك من و تو يگانه می شويم،اي هستیِ بی انتها!ای هستی پس از نيستيم!
ميم.ز